Met je hart en ziel als harnas
klaar voor elk gevecht
Met jouw gevoel als wapen
houd je jezelf recht
Je blijft in elke rol
als moeder, vrouw en vriendin
En in wat voor strijd je ook zit
steeds blijf ik jouw kind
En steeds blijf je liefhebben,
troosten, lachen en zorgen
Steeds blijf je leven
elke morgen waarborgen
Wat voel ik mij trots, gelukkig,
veilig, geliefd en vrij
met zo’n vrouw, met zo’n vriendin
met zo’n moeder zoals jij

|2014 geschreven voor mijn krachtige moeder|

Ik zie dat ze moe is. Ze lacht beleefd naar me als ik binnenkom, maar in haar ogen staat duidelijk de strijd neer geschreven. De strijd van afgelopen nacht toen ze meerdere keren wakker werd van de babyphone naast haar hoofd. De strijd van steeds weer een ziekenhuisbezoek, de angstige en onzekere momenten. De strijd van één van de vele frustrerende telefoongesprekken met het zorgkantoor, of het taxibedrijf, of school, of artsen. De strijd van de aandacht verdelen tussen haar zorgenkindje, het broertje of zusje, haar partner, vrienden en familie. De strijd van de eindjes aan elkaar knopen, onbegrip van anderen, en zichzelf steeds achteraan zetten.

Maar ik zie ook de twinkeling in die zelfde ogen, wanneer ze haar kindje vast pakt en het intens kust en een knuffelt. Er is altijd energie over om moeder te zijn en liefde te geven. Als zorgverlener ben ik bevoorrecht om die momentjes mee te krijgen tussen moeder en kind, zo puur en zo warm.

Op elke moeder van mijn zorgklantjes ben ik even trots. Het zijn krachtige vrouwen die ondanks de zware momenten en moeilijke beslissingen door blijven gaan. “Er is geen andere optie” is hun reactie die duidelijk maakt dat ze niet vaak genoeg een hart onder de riem ontvangen.

Moeder, je kind lacht en is gelukkig. Je kind voelt zich veilig en weet wat liefde is. Dat maakt jouw kind, ondanks de beperkingen, kerngezond en dat maakt jou een buitengewoon geweldige moeder. Geniet hiervan!!! En wees minstens zo trots op jezelf als ik dat ben op jullie.

Lees je dit en ken je iemand met één of meerdere zorgenkindjes? Deel het om haar vertellen dat je trots bent op wat en hoe ze het doet.

Shout out to the momma’s!!!

Zoals jullie al in mijn laatste blogpost ‘Van vast in loondienst naar zelfstandige verpleegkundige’ konden lezen, stond ik niet te springen om afscheid te nemen van mijn oud-collega’s en bewoners. Ik heb met veel plezier op deze woongroep gewerkt. Éen van de bewoners zocht nog een vrijwilliger. Ik was altijd al gek op haar en in het kader van ‘doen wat je leuk vindt’ heb ik ja gezegd toen mijn oud-collega mij vroeg hierover na te denken.
(meer…)

Ontslag nemen terwijl je een vast contract hebt. Dat doe je pas als je in elke vezel van je lijf voelt dat je dat moet doen. En dat voelde ik. Niet omdat ik het niet naar mijn zin had, want mijn oud-collega’s en de bewoners mis ik nog steeds. Ik genoot van mijn werk maar ik wilde, net als de rest van mijn team, meer voor de bewoners kunnen doen dan wat binnen de organisatie mogelijk was.
(meer…)